تفکرات پیرلو برای روزهای بدون رونالدو
 |
از همان ابتدا می دانست راه سختی پیش روی اوست، مربی جوانی که تجربه ای در مربیگری نداشت و در نخستین گام هدایت نیمکت یکی از بزرگ ترین باشگاه های فوتبال جهان را به عهده گرفت و حالا با گذشت تنها چند هفته از تجربه نشستن بر روی نیمکت یووه با چالش جدیدی روبرو شده و حالا باید بدون فوق ستاره پرتغالی خود دیدارهایی را برگزار کند که می توانند نتایج و امتیازهای تاثیرگذاری برای پایان فصل داشته باشند.
اما به نظر میرسد که اندره آ پیرلو برای این مشکل نیز برنامه هایی در سر دارد و می کوشد تیم اش را از نو سازماندهی کند تا هفته های بدون رونالدو به خوبی سپری شود.
پیرلو به عنوان بازیکن، مربیانی داشته که از هر یک از انان درس های ارزنده ای اموخته و با توجه به مصاحبه اخیرش که تاکید به درس گرفتن از هر مربی بزرگی که داشته می توان انتظار داشت که با شناخت از این مربیان بزرگ در کنار دانستن کامل از ایده های خود به دنبال ساختن و داشتن تیمی ایده ال است.
لوچسکو
از مربی خود در برشا که با 16 سال و دو روز سن نخستین تجربه حضور در رقابت ای سری آ را همراه این مربی تجربه کرد. پیرلو در 21 می سال 1995 برای اولین بار پیراهن برشا را بر تن کرد و از این مربی اموخت که هرگز از بازی دادن به جوانان هراسی نداشته باشد و پیرلو نیز این را به خوبی نشان داد که به جوانان اعتماد دارد و حالا این مسئله می تواند در هفته های پیش رو به او کمک زیادی کند.
لیپی
پیرلو با او قهرمان جام جهانی 2006 شد، مربی بزرگی که از او انعطاف پذیری تاکتیکی و پویا بودن را اموخت. لیپی مربی ای بود که همیشه مدل و سیستم را با بازیکنانی که داشت تطبیق می داد و هرگز دست به کنترل و مخالفت با بازیکنانی که داشت نزد. او همیشه تاکتیک ها را با توجه به بازیکنانی که در اختیار داشت در نظر می گیرد و تیم اش را با این بازیکنانی که در دسترس بودند می چید و در اکثر مواقع موفق نیز بود.
آنچلوتی
از دیگر مربیان بسیار موفق و بزرگ دنیای فوتبال، کارلو انچلوتی ست که پیرلو از او روحیه مبارزه طلبی در رقابت های اروپایی را از او اموخت. او همیشه تفاوتی میان رقابت های باشگاهی و اروپایی قائل بود و با این تفاوت می توانست بیشتر از هر مربی دیگری پیش رود. این روحیه در یووه وجود ندارد و پیرلو با دانستن فاقد بودن بیانکونری از این عنصر راهی این باشگاه شده و حالا می تواند این روحیه را از مربی سابق خود به یووه تزریق کند.
کونته
شاید پیرلو روحیه و خواسته مربی شدن را از مربی فعلی اینتر گرفته باشد. روحیه و در عین حال خشمی خاص که در کونته دیده میشود. پیرلو انگیزه نشستن روی نیمکت را از یک مربی جوان به نام کونته گرفت. او به پیرلو اموخت که چطور انگیزه مربیگری را در خود پرورش دهد. اراده قوی برای تمرین و رسیدن به پیروزی و خشم و خواسته رسیدن به موفقیت کونته در نخستین گام اش در یووه تاثیر زیادی روی پیرلو گذاشته و مطمئنا پیرلو را متقاعد کرده با همان روش قدم به دنیای مربیگری بگذارد.
الگری
نمی توان از نام مکس الگری گذشت. پیرلو از مکس اموخت که بازیکنان بزرگ و ستاره های تیم باید ازادانه به بازی گرفته شوند، انها را باید کمی رها کرد تا از تکنیک و نوبوغ خود در زمین برای رسیدن به موفقیت تیمی استفاده کنند. البته پیرلو باید یک نکته کلیدی دیگر را نیز از این مربی اموخته باشد و بداند که در فوتبال ایتالیا باید دفاعی مستحکم داشت. مکس مربی ای بود که به بازی انفرادی اهمیت می داد و به بازیکنانش این اجازه را می داد که با توان و شایستگی های انفرادی خود برای تیم بازی کنند و این شاید یکی از رمزهای بزرگ برنده شدن مکس در پنج سال حضورش در یووه بود.
